











"Aqui vai, e é lindo de morrer:
Oh, Pamode?!
M´ obiba noba de nhá…
Que noba ê cumâ bento,
Que ta anda pâ tudo mundo
...Sim parâ um só mómento…
M´ obiba noba tam sabe
Que m´cunçâ tâ crê nhá cheu…
Mâ nhâ era más frumós cara
Que Nhór Dês bota de céo!
M´temba, dixâ-m´ frâ nhâ craro,
Tanto gana conhê nhá
Que m´dijijâ mi era passo
Pa m´bemba na ar tâ boa
Jâ-m´olhâ gó m´ê bardade
Cusa, que és frâ, muto más!...
Oh Déos! Oh mundo! Oh pamode!
M´cal sérba inda rapaz?!"
(Pedro Cardoso... Folclore caboverdeano, 1933. In: No Reino de Caliban.)
Lamento não ter vivido nesta época para merecer uns versos tão belos como estes...
Nenhum comentário:
Postar um comentário